Η Ολομέλεια του Ανωτάτου  Διοικητικού Δικαστηρίου έκρινε ( βλ. ΣτΕ Ολομ. 3650/2010) ότι με την Οδηγία 2001/42/ΕΚ υπάγονται σε στρατηγική περιβαλλοντική εκτίμηση όλα τα έργα και τα προγράμματα που έχουν μεγάλες επιπτώσεις στο περιβάλλον. Το προβλεπόμενο Παράρτημα της Οδηγίας δεν μεταβάλλει την κανονιστική εμβέλεια της ρύθμισης αυτής, διότι έχει το χαρακτήρα ενδεικτικής καταγραφής περιπτώσεων τέτοιων σχεδίων και προγραμμάτων. Κρίθηκε, δηλαδή, ότι ο ενδεικτικος κατάλογος του Παραρτήματος δεν αναιρεί την υποχρέωση εφαρμογής των ουσιαστικών κριτηρίων της ρύθμισης, προκειμένου να διαγνωσθεί, αν συγκεκριμένο έργο ή πρόγραμμα, υπόκειται ή όχι σε εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Η έκφραση “ανεξαρτήτως τομέα”, ερμηνευόμενη σύμφωνα με την Οδηγία, αλλά και σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες ρυθμίσεις  της ΚΥΑ 107017/28.8.2006, με την οποία ενσωματώθηκε η Οδηγία αυτή στο εθνικό μας δίκαιο, έχει την έννοια ότι υποβάλλονται σε προέλεγχο τα συγχρηματοδοτούμενα σχέδια και προγράμματα, εφόσον δεν υπάγονται στους τομείς εκείνους, στους οποίους η εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων είναι υποχρεωτική.  Κρίθηκε, εξάλλου, ότι η πράξη οριοθέτησης και χαρακτηρισμού μίας περιοχής ως ΠΟΤΑ δεν εμπίπτει καθ’ εαυτή στο πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας 85/337/ΕΟΚ και της αντίστοιχης εσωτερικής μας νομοθεσίας. Τέτοια έργα συνιστούν οι επιμέρους εγκαταστάσεις που συναπαρτίζουν την υποδομή της συγκεκριμένης τουριστικής επιχείρησης και τα οποία, στο πλαίσιο της αυτοτελούς αδειοδότησής τους, εξακολουθούν να υπόκεινται σε περιβαλλοντική εκτίμηση κατά την Οδηγία 85/337/ΕΟΚ.  Ο ίδιος, όμως, ο χαρακτηρισμός μίας περιοχής ως ΠΟΤΑ και η οριοθέτησή της συνιστούν από τη φύση τους περίπτωση χωροταξικού σχεδιασμού.  Στο σχεδιασμό αυτό και όχι στα επί μέρους έργα αναφέρεται προδήλως η διάταξη της προαναφερθείσας ΚΥΑ, με την οποία ενσωματώθηκε στο εθνικό δίκαιο η Οδηγία 2001/42/ΕΚ.  Επομένως, τόσο ο πολεδοομικός όσο και ο χωροταξικός σχεδιασμός υπάγονται προηγουμένως σε Στρατηγική Περιβαλλοντική Εκτίμηση.  Τέλος, έγινε δεκτό ότι κατά την έννοια της Οδηγίας, υπόκειται σε περιβαλλοντική εκτίμηση κάθε σχέδιο που αφορά ειδική ζώνη διατήρησης και που χωρίς να συνδέεται με τη διαχείριση της ζώνης αυτής  είναι δυνατό να την επηρεάζει σημαντικά, κατά την κρίση του οικείου κράτους μέλους.