Σϋμφωνα με πρόσφατη απόφαση του Ε΄ Τμήματος του ΣτΕ ( 2474/2011) μπορούν να χαρακτηρίζονται ως Περιοχές Αιολικής Προτεραιότητας (ΠΑΠ) οι περιοχές της ηπειρωτικής χώρας, οι οποίες παρουσιάζουν συγκριτικά πλεονεκτήματα για την εγκατάσταση αιολικών σταθμών και προσδιορίζονται σε σχετικό Παράρτημα και Διάγραμμα, που συνοδεύει την ίδια απόφαση, και στις οποίες εκτιμάται η μέγιστη δυνατότητα χωροθέτησης αιολικών εγκαταστάσεων. Ως Περιοχές Αιολικής Καταλληλότητας (ΠΑΚ) χαρακτηρίζονται οι περιφέρειες όλων των πρωτοβάθμιων ΟΤΑ που δεν περιλαμβάνονται στις ΠΑΠ και των οποίων οι μεμονωμένες θέσεις κρίνονται από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) ως ενεργειακά αποδοτικές. Το μέγιστο επιτρεπόμενο ποσοστό κάλυψης εδαφών από αιολικές εγκαταστάσεις σε πρωτοβάθμιους ΟΤΑ που εμπίπτουν σε ΠΑΚ της ηπειρωτικής χώρας δεν μπορεί να υπερβαίνει το 5% ανά ΟΤΑ η 0,66 τυπικές ανεμογεννήτριες ανά 1.000 στρ. Οι βασικές αυτές κατευθύνσεις και οι γενικοί κανόνες γι ατη χωροθέτηση των ΑΠΕ τέθηκαν, όπως είναι γνωστο, με το “Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις ΑΠΕ” .
Κρίθηκε, επίσης, ότι μεταξύ των επιτρεπόμενων επεμβάσεων σε αναδασωτέες περιοχές είναι η κατασκευή υποσταθμών κάθε τεχνικού έργου που αφορά υποδομή ή εγκατάσταση σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ και συνοδά έργα. Για τη σχετική επέμβαση απαιτείται προηγούμενη εγκριτική πράξη του αρμόδιου κρατικού οργάνου, με την οποία είναι δυνατό να θεσπίζονται και οι όροι και οι περιορισμοί, με τους οποίους είναι επιτρεπτή η εκτέλεση του έργου. Η σχετική απόφαση θα πρέπει να αιτιολογείται ειδικώς με κριτήρια αναφερόμενα στην ιδιαίτερη σημασία του έργου και στην αναγκαιότητα εκτέλεσής του στην αναδασωτέα έκταση πριν την πραγματοποίηση της αναδάσωσης, με γνώμονα την ανάγκη προστασίας του δασικού οικοσυστήματος, ασυνδέτως προς στοιχεία σχετιζόμενα με την επιδίωξη αποδοτικότερης για τον φορέα του έργου οικονομικής εκμετάλλευσης.
