Η Σύμβαση για την πρόσβαση σε πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων με περιβαλλοντικό αντικείμενο, γνωστή ως “Σύμβαση του Ααρχους” υπογράφηκε στις 25.6.1998 και εγκρίθηκε με Απόφαση του 2005 (2005/370/ΕΚ). Με την Οδηγία 2003/35, με την οποία τροποποιήθηκε η Οδηγία 85/337/ΕΟΚ για την εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων έργων και δραστηριοτήτων, επιβάλλεται η ευθυγράμμιση με τη Σύμβαση του Ααρχους ολόκληρης της ευρωπαικής νομοθεσίας περιβάλλοντος. Το Δικαστήριο της Ευρωπαικής Ενωσης (ΔΕΚ) έκρινε ( απόφαση της 12.5.2011 Υπόθ. C-115/2009) ότι η Οδηγία 85/337 απαγορεύει την εισαγωγή νομοθεσίας που δεν παρέχει σε οργανώσεις προάγουσες την προστασία του περιβάλλοντος τη δυνατότητα να προσβάλλουν ενώπιον Δικαστηρίου, στο πλαίσιο προσφυγής κατά αποφάσεων με τις οποίες εγκρίνονται σχέδια με περιβαλλοντικές επιπτώσεις, την παράβαση κανόνα απορρέοντος από το δίκαιο της Ενωσης με αντικείμενο την προστασία του περιβάλλοντος, για το λόγο ότι ο κανόνας αυτός προστατεύει αποκλειστικώς και μόνο τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου και όχι τα συμφέροντα των ιδιωτών. Το ΔΕΚ με την απόφασή του αυτή επιβεβαίωσε κατά τρόπο σαφή τη δυνατότητα των ΜΚΟ που έχουν ως σκοπό τους την προστασία του περιβάλλοντος να προσφεύγουν ενώπιον δικαστηρίων με έννομο συμφέρον. Εθεσε, όμως, κριτήρια για το ποιές ακριβώς ΜΚΟ δύνανται να προσφεύγουν και ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις, οι οποίες καθορίζονται από την οικεία εθνική νομοθεσία. Ετσι, κρίθηκε ότι τα κράτη – μέλη μπορούν να καθορίζουν κριτήρια που θα εξασφαλίζουν την αντιπροσωπευτικότητα των οργανώσεων και θα αποτρέπουν την άσκηση ευκαιριακών ενδίκων βοηθημάτων και μέσων με αμφισβητούμενες προθέσεις. Το Δικαστήριο έθεσε με την προγενέστερη απόφασή του Djurgarden της 15.10 . 2009, τα όρια του περιθωρίου της σχετικής εκτίμησης των κρατών μελών, δεδομένου ότι οι προυποθέσεις που τάσσουν τα κράτη μέλη, αν και αναγκαίες, δεν θα πρέπει να δυσχεραίνουν τον δικαστικό έλεγχο των έργων που εμπίπτουν στην Οδηγία για την εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων έργων και σχεδίων.
