Με τις διατάξεις του άρθρου 1 του ν. 3900/2010 εισήχθη ο θεσμός της ¨δίκης- πιλότου” ενώπιον του ΣτΕ σε θέματα που παρουσιάζουν γενικότερο ενδιαφέρον και αναμένεται να προκαλέσουν σημαντικό αριθμό διαφορών. Περαιτέρω, με την υπ’ αριθμ. 1971/2012 απόφαση της Ολομελείας του, η οποία εκδόθηκε ενόψει “πιλοτικής δίκης”, το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο έκρινε ότι με τις διατάξεις του ν. 3843/2010 επιδιώχθηκε η αντιμετώπιση του φαινομένου της αθρόας περίκλεισης ημιυπαίθριων χώρων και η αποκατάσταση της βλάβης που έχει ως εκ του λόγου αυτού επέλθει στο οικιστικό περιβάλλον.
Ειδικότερα, κρίθηκε ότι με τη διάταξη του άρθρου 6 του προαναφερθέντος νόμου και ανεξαρτήτως του αν η ρύθμιση αυτή είναι σύμφωνη προς το Σύνταγμα, καθίσταται σαφές ότι η διατήρηση των χώρων για τους οποίους συντρέχουν οι προϋποθέσεις “τακτοποίησης”, είναι επιτρεπτή ακόμα και αν συνεπάγεται παραβίαση του συντελεστή δόμησης ή άλλων όρων δόμησης, που ίσχυαν κατά τη μεταβολή της χρήσεως ή εκείνων που θα θεσπιστούν εφεξής. Κατά την έννοια, όμως, της διατάξεως αυτής, κρίθηκε ότι δεν παρέχεται η δυνατότητα έκδοσης, μετά τις 2.7.2009, νέας οικοδομικής άδειας για προσθήκη ή επέκταση κτιρίου, συνεπαγόμενη δόμηση που υπερβαίνει τα κατά τους ισχύοντες όρους δομήσεως επιτρεπτά όρια και συνεπαγόμενη ως εκ τούτου, περαιτέρω επιβάρυνση του περιβάλλοντος.
