Ουσιώδης όρος για τη βιώσιμη ανάπτυξη είναι τα ολοκληρωμένα χωροταξικά σχέδια, που θέτουν μακροπρόθεσμους στόχους οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης και ρυθμίζουν το πλαίσιο διαμόρφωσης των οικιστικών περιοχών, των περιοχών ασκήσεως παραγωγικών δραστηριοτήτων και των ελεύθερων χώρων σε εκτός σχεδίου περιοχές, σύμφωνα με την υπ’ αριθ. 387/2014 απόφαση του Ε΄Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Με την πρόσφατη αυτή απόφαση κρίθηκε ότι, η πραγματοποίηση έργων ανάπτυξης παραγωγικών και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων είναι επιτρεπτή μόνο σε περιοχές, οι οποίες, εκ των προτέρων και βάσει νόμιμων κριτηρίων, έχουν καθορισθεί ως περιοχές προοριζόμενες για την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων αυτών. Τούτο ισχύει, ιδίως, για σύνθετα και ειδικά έργα μεγάλης κλίμακας, τα οποία, λόγω της φύσεως των εγκαταστάσεων και του είδους και της έντασης της λειτουργίας τους, έχουν σημαντικές και μη αναστρέψιμες επιπτώσεις στο φυσικό, πολιτιστικό και οικιστικό περιβάλλον.
Ο καθορισμός των περιοχών αυτών, μάλιστα, θα πρέπει να γίνεται με την έγκριση των νομίμως προβλεπόμενων σχεδίων χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού. Ειδικότερα, μετά την έγκριση των Περιφερειακών Πλαισίων Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης (ΠΠΧΣΑΑ), τα σχέδια, με τα οποία προβλέπονται οι επιτρεπόμενες ανά περιοχή χρήσεις γης και οι λοιποί όροι, πρέπει να εκπονούνται εντός του πλαισίου του οικείου ΠΠΧΣΑΑ και να είναι σύμφωνα με τις κατευθύνσεις του, ώστε να διασφαλίζεται η τήρηση των γενικών επιλογών του και να επιτυγχάνεται συνεκτική διαχείριση του χώρου, με τη λειτουργική ολοκλήρωση των χωροταξικών πλαισίων.
Έτσι, κρίθηκε ότι δεν είναι νόμιμη η έκδοση διοικητικών πράξεων, με τις οποίες καθορίζεται θέση συγκεκριμένης παραγωγικής δραστηριότητας, κατά παράλειψη του προσήκοντος επιπέδου χωροταξικού ή πολεοδομικού σχεδιασμού, πριν, δηλαδή, εγκριθεί, για την περιοχή, το προβλεπόμενο οικείο σχέδιο χρήσεων γης. Τούτο δε, ανεξαρτήτως των εφαρμοζόμενων επιμέρους μεγεθών και χαρακτηριστικών του έργου.
