Μετά από απάντηση σε προδικαστικό ερώτημα του ΣτΕ προς το ΔΕΕ, το οποίο αποφάνθηκε με την από 21.6.2012 C – 177/2011 αποφασή του, η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου έκρινε, με την υπ’ αριθμ. 786/2014 απόφασή της, τα εξής:
Για την υποβολή σχεδίου σε εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων κατ’ αρθ. 3 παρ. 2 στοιχ. β΄Οδηγίας 2001/42/ΕΚ, όπως την ερμήνευσε το ΔΕΕ απαντώντας στο προδικαστικό ερώτημα, καταλείπεται στάδιο περιορισμένης μεν πλην ουσιαστικής εκτίμησης με αντικείμενο το ζήτημα, αν μπορεί βάσει αντικειμενικών δεδομένων να αποκλεισθεί ότι το σχέδιο θα επηρεάσει σημαντικά ορισμένο τόπο κατά την έννοια της Οδηγίας περί οικοτόπων. Στην εκτίμηση αυτή αποβλέπει η προσβαλλόμενη υπουργική απόφαση υποβάλλοντας σε ” περιβαλλοντικό προέλεγχο” τα σχέδια και προγράμματα, που εφαρμόζονται σε περιοχές του εθνικού σκέλους του Ευρωαϊκού δικτύου Natura 2000, προκειμένου να διαγνωσθεί, αν υπάρχει ενδεχόμενο να τις επηρεάσουν σημαντικά. Οι διατάξεις του αρθ. 3 παρ. 2 στοιχ β΄συνδ. με αρθ. 11 και Παράρτημα 4 της προσβαλλόμενης ΚΥΑ σχετικά με την εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων σχεδίων και προγραμμάτων που εκδόθηκε με σκοπό την ενσωμάτωση της Οδηγίας 2001/42/ΕΚ στο εθνικό δίκαιο, συνιστούν ορθή συμμόρφωση προς την ως άνω διάταξη της Οδηγίας, απορριπτομένου του σχετικού λόγου ακυρώσεως.
