Ο χαρακτηρισμός μεγάλων εκτάσεων ως “εθνικών πάρκων” κρίνεται παγίως ότι έχει ως κύριο σκοπό αφενός τη διαφύλαξη της φυσικής κληρονομιάς και τη διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας ευρύτερων περιοχών της χώρας και αφετέρου την παράλληλη παροχή στο κοινό δυνατοτήτων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και φυσιολατρικών δραστηριοτήτων.
Οι εν λόγω εκτάσεις τίθενται υπό καθεστώς ειδικής προστασίας με προεδρικό διάταγμα. Για την επίτευξη των σκοπών των εθνικών πάρκων, επιβάλλεται η λήψη μέτρων με το εκδιδόμενο προεδρικό διάταγμα και εν συνεχεία με τον κανονισμό διαχείρισης για την προστασία των οριοθετούμενων περιοχών από ανθρωπογενείς επεμβάσεις, που θα οδηγούσαν τα οικοσυστήματα σε υποβάθμιση. Απαραίτητη προϋπόθεση για την έκδοση του διατάγματος χαρακτηρισμού είναι, επομένως, η προηγούμενη σύνταξη και η έγκριση ειδικής περιβαλλοντικής μελέτης.
Στο πλαίσιο αυτό, κρίθηκε, με την υπ’ αριθμ. 808/2014 απόφαση του Ε΄ Τμήματος του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου ότι οι υπουργικές αποφάσεις, με τις οποίες τίθενται προσωρινά απαγορεύσεις, όροι και περιορισμοί για δραστηριότητες που ενδέχεται να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην προστασία και την ορθολογική διαχείριση των περιοχών αυτών, μπορούν να εκδίδονται μόνον εφόσον αυτό προβλέπεται και καθορίζεται υπό συγκεκριμένες και πολύ αυστηρές προϋποθέσεις από το οικείο προεδρικό διάταγμα χαρακτηρισμού.
