Το Ε’ Τμήμα του ΣτΕ έκρινε κατά πλειοψηφία, με το υπ’ αριθμ. ΣτΕ ΠΕ 28/2015, ότι η επιχειρούμενη μεταβολή στις χρήσεις γης και στους όρους και περιορισμούς δόμησης της περιοχής του “Αστέρα” στη Βουλιαγμένη συνιστά πρόδηλη χειροτέρευση των συνθηκών προστασίας του φυσικού και οικιστικού περιβάλλοντος της περιοχής, χωρίς αυτό να δικαιολογείται από κάποιον ιδιαίτερο λόγο δημοσίου συμφέροντος.
Αντιθέτως, έγινε δεκτό από τη μειοψηφία ότι η χρήση της κατοικίας είναι, σε κάθε περίπτωση ηπιότερη της χρήσης ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων, ενώ, παράλληλα, η επιχειρούμενη παρέμβαση δεν συνιστά χειροτέρευση του περιβάλλοντος της χερσονήσου, καθώς στο προτεινόμενο από την Διοίκηση σχέδιο προεδρικού διατάγματος επιβάλλονται συγκεκριμένοι όροι και περιορισμοί δόμησης.
Αξίζει, επίσης, να επισημανθεί ότι , σύμφωνα με την πλειοψηφία των μελών του Ε’ Τμήματος του Δικαστηρίου, η ανοικοδόμηση νέων ξενοδοχείων και νέων αυτοτελών πολυτελών κατοικιών τόσο εντός όσο και εκτός του περιγράμματος των υφιστάμενων ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων συνιστά σαφή υποβάθμιση του περιβάλλοντος της περιοχής, αφού η διαγραφόμενη στο προτεινόμενο Ειδικό Σχέδιο Χωρικής Ανάπτυξης Δημοσίων Ακινήτων (ΕΣΧΑΔΑ) παρέμβαση αποσκοπεί, κατ’ ουσίαν, στη δημιουργία ενός μεσαίας τάξεως οικισμού, ο οποίος θα αποτελέσει τη φυσική προέκταση του οικιστικού ιστού της πόλης της Βουλιαγμένης σε μία περιοχή που έχει χαρακτηρισθεί , δυνάμει του ισχύοντος ΓΠΣ, ως χώρος πρασίνου και αναψυχής.
Τέλος, δίδεται ιδιαίτερη έμφαση στο γεγονός ότι η προτεινόμενη παρέμβαση, με την εκπόνηση του προαναφερθέντος ΕΣΧΑΔΑ, δεν υπαγορεύεται από κανενός είδους χωροταξικό ή πολεοδομικό σχεδιασμό ανωτέρου επιπέδου και αντίκειται ως εκ τούτου και σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου στο άρθρο 24 του Συντάγματος (βλ. σχετικά ΣτΕ Ολομ. 376/2014, 415/2011, 3059/2009, 1528/2003).
