Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ – άρθρο 19 παρ. 1 της ΣΕΕ) έκρινε ότι το Π.Δ. για την προστασία του Υμηττού, που θεσπίσθηκε το 2011, έπρεπε να συνοδεύεται από προηγούμενη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (εφεξής ΣΜΠΕ), σύμφωνα με τις διατάξεις της Οδηγίας 2001/42/ΕΚ, η οποία έχει μεταφερθεί στο εθνικό δίκαιο.
Συγκεκριμένα, το 2014 η Ολομέλεια του ΣτΕ είχε αποστείλει προς το ΔΕΕ προδικαστικό ερώτημα, δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 267 της ΣΛΕΕ, σχετικά με τον έλεγχο του κύρους και την ερμηνεία διατάξεων του παράγωγου ενωσιακού δικαίου και, ειδικότερα, σχετικά με την ορθή και ακριβή ερμηνεία της προαναφερθείσας Οδηγίας 2001/42/ΕΚ και την μεταφορά της στο εθνικό δίκαιο.
Το ΔΕΕ έκρινε, σχετικά με τη νομιμότητα του π.δ. για την προστασία του Υμηττού, ότι κάθε νομοθετικό πλαίσιο που επηρεάζει την εκτέλεση έργων και περιλαμβάνει χωροταξικές και πολεοδομικές ρυθμίσεις με ευρύτερες χωρικές και περιβαλλοντικές συνέπειες, θα πρέπει να συνοδεύεται από προγενέστερη Στρατηγική Εκτίμηση των Περιβαλλοντικών του Επιπτώσεων.
Με βάση την προαναφερθείσα απόφαση, το ΣτΕ είναι πλέον υποχρεωμένο να ακυρώσει το Διάταγμα προστασίας του Υμηττού, στο οποίο περιλαμβάνονται μέτρα για την αντιμετώπιση της αυθαίρετης δόμησης στην περιοχή των Δήμων Ελληνικού – Αργυρούπολης, Παπάγου- Χολαργού, Ηλιούπολης, Βάρης- Βούλας – Βουλιαγμένης , Παιανίας- Γλυκών Νερών, Κρωπίας και Γλυφάδας, καθώς και τον καθορισμό χρήσεων γης και όρων και περιορισμών δόμηση.
Γεννάται δε το εύλογο ερώτημα, εάν η προαναφερθείσα απόφαση πρόκειται να επηρεάσει στο άμεσο μέλλον και τη νομιμότητα των Διαταγμάτων για την προστασία των προστατευόμενων περιοχών του δικτύου Natura, αφού και σε αυτά περιλαμβάνονται χωροταξικές προβλέψεις και πολεοδομικές ρυθμίσεις, χωρίς να συνοδεύονται από προηγούμενη ΣΜΠΕ.
Στην περίπτωση αυτή, θα μπορούσε να τεθεί σε αμφισβήτηση από οιοινδήποτε έχει έννομο συμφέρον, η ίδια η ύπαρξη και η νόμιμη λειτουργία του δικτύου Natura.
