Η θέσπιση των ευεργετικών για τους “αυθαιρετούχους” διατάξεων των νόμων 4014/2011 και 4178/2013 όχι μόνον δεν αναχαίτισαν την αυθαίρετη δόμηση, αλλά φαίνεται ότι οδηγούν, αντίθετα, στη δημιουργία μίας “νέας γενιάς” αυθαιρέτων.
Ειδικότερα, η έρευνα στις κατά τόπους αρμόδιες Υπηρεσίες Δόμησης συγκεκριμένων περιοχών της χώρας, όπως είναι η Αττική και οι Κυκλάδες, αποδεικνύει ότι αφενός κανένα αυθαίρετο δεν έχει, μέχρι στιγμής, κατεδαφιστεί και αφετέρου ότι η διαδικασία “νομιμοποίησης” αυθαιρέτων που κατασκευάστηκαν μέχρι και τις 28.7.2011 εμφανίζεται εντελώς διάτρητη.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη συνεχή κατασκευή νέων αυθαιρέτων κτισμάτων και κατασκευών, τα οποία δηλώνονται πλασματικά ως κατασκευσθέντα μέχρι και τις 28.7.2011, καταληκτική ημερομηνία μέχρι και την οποία μπορεί νομίμως να έχει κατασκευαστεί αυθαίρετο για να ενταχθεί στις ευεργετικές διατάξεις των προαναφερθέντων νόμων και να ¨νομιμοποιηθεί”.
Δυστυχώς, φαίνεται ότι στην παράνομη ένταξη αυθαίρετων κτισμάτων και κατασκευών που ανεγέρθησαν μετά την καταληκτική αυτή ημερομηνία του νόμου, συμπράττουν και υπάλληλοι των αρμόδιων Υπηρεσιών Δόμησης, εκδίδοντας πλαστά πιστοποιητικά ή παραποιώντας τους σχετικούς αριθμούς πρωτοκόλλου . Έτσι, αυθαίρετα που κατασκευάστηκαν μετά τις 28.7.2011 εμφανίζονται να έχουν ανεγερθεί πριν από την ημερομηνία αυτή, με αποτέλεσμα η δημιουργία “αυθαιρέτων προς νομιμοποίηση” να διαιωνίζεται.
Σε κάθε περίπτωση, ο μόνος τρόπος να αποκαλυφθεί η αυθαίρετη δόμηση εξακολουθεί να παραμένει η καταγγελία από ιδιοκτήτη γειτονικού με το αυθαίρετο ακινήτου.
Με τον τρόπο αυτόν, η εφαρμογή του νόμου επαφίεται, τελικά, στη διακριτική ευχέρεια και την καλή ή κακή διάθεση και προαίρεση των εκάστοτε ενδιαφερομένων, ενώ η Πολιτεία, όταν δεν συμπράττει ενεργά στη δημιουργία του φαινομένου αυτού, παρακολουθεί αδρανής την εξέλιξή του.
