Με την υπ΄αριθμόν 2783/2014 απόφαση του Ε΄τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας (εφεξής ΣτΕ) έγιναν δεκτά και αποφασίσθηκαν τα εξής: “Το Περιφερειακό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης της Περιφέρειας Πελοποννήσου (Β’ 1485/2003), αναφέρεται μεν σε οργάνωση των ορεινών περιοχών με την ανάπτυξη ήπιων δραστηριοτήτων, ταυτόχρονα όμως προβλέπει ότι απώτερος στόχος είναι ο σταδιακός περιορισμός της λειτουργίας του ΑΗΣ Μεγαλόπολης, για τη μείωση της ρύπανσης του περιβάλλοντος της περιοχής, που συνδυάζεται και με την ανάγκη σημαντικής αύξησης παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ).
Αναφέρει, επίσης, ότι απαραίτητο στοιχείο αποτελεί ο συνδυασμός παραγωγής και χρήσης ήπιων μορφών ενέργειας με τις περιοχές ήπιων τουριστικών δραστηριοτήτων (π.χ. αιολικά πάρκα) , οι σχετικές όμως προβλέψεις θα πρέπει να εξετασθούν υπό το φως των προβλέψεων του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ, όπου στο άρθρο 21 προβλέπεται η πλήρης εναρμόνιση των περιφερειακών πλαισίων με τις προβλέψεις του, ενώ στο άρθρο 17 τίθενται τα κριτήρια χωροθέτησης εγκαταστάσεων εκμετάλλευσης ηλιακής ενέργειας.
Εν προκειμένω, δεν προκύπτει δικαιολογητικός λόγος τήρησης δύο παράλληλων διαδικασιών για την αδειοδότηση δύο ομοίων ενδίκων έργων κατασκευής φωτοβολταϊκών σταθμών σε όμορα γήπεδα με δικαιούχο την ίδια εταιρεία, ενώ θα μπορούσε να ακολουθηθεί η όλη διαδικασία για ένα ενιαίο έργο, το οποίο ωστόσο, λόγω μεγαλύτερης ισχύος, θα υπαγόταν στη 2η υποκατηγορία της Α’ κατηγορίας, με βάση την οποία απαιτείται η τήρηση περισσοτέρων διατυπώσεων.
Και ναι μεν δεν προβλέπεται υποχρέωση εκ μέρους του φορέα εκμετάλλευσης να προβεί σε ενιαία μελέτη, όταν οι εκτάσεις βρίσκονται σε όμορα ακίνητα, εφ’ όσον όμως συντρέχουν οι συνθήκες (ιδίως όμορα γήπεδα, ίδιος δικαιούχος, χρονική σύμπτωση στην έκδοση των πράξεων) , η κατάτμηση αυτή κρίνεται ότι οδηγεί σε παράκαμψη της πιο σύνθετης διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης, που επιτρέπει και τη συνθετική εξέταση και συνολική εκτίμηση των σωρευτικών συνεπειών και επιπτώσεων του όλου ενιαίου έργου.
Έγινε, περαιτέρω, ότι εάν τα δύο επιμέρους έργα, είχαν παρουσιασθεί ως ένα ενιαίο έργο λόγω υπαγωγής τους στη 2η υποκατηγορία της πρώτης κατηγορίας, θα έπρεπε να ακολουθηθεί η διαδικασία προκαταρκτικής περιβαλλοντικής εκτίμησης και αξιολόγησης με την υποβολή προμελέτης και έγκρισης περιβαλλοντικών επιπτώσεων, να τηρηθούν οι διατυπώσεις δημοσιοποίησης της ΜΠΕ, η τήρηση των οποίων αποτελεί ουσιώδη τύπο της οικείας διαδικασίας και η διατύπωση γνώμης από το Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου, ενώ αρμόδιος για την έγκριση περιβαλλοντικών όρων θα ήταν ο Γενικός Γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοικήσεως Πελοποννήσου, Δυτ. Ελλάδας και Ιονίου.
Κατά συνέπεια, κρίθηκε ότι μη νομίμως έγινε κατάτμηση του επίδικου έργου, έτσι ώστε αυτό να εμφανισθεί ως δύο, ξεχωριστά έργα.
Εν όψει δε τούτων, ανακύπτει ζήτημα μη τήρησης ουσιωδών τύπων της διαδικασίας, καθώς και αναρμοδιότητας του οργάνου έκδοσης των προσβαλλομένων πράξεων έγκρισης περιβαλλοντικών όρων, σε συνδυασμό με τη μη εκτίμηση των σωρευτικών συνεπειών του ενιαίου έργου”.
Για τον λόγο αυτό, βασίμως προβαλλόμενο, οι προσβαλλόμενες αποφάσεις έγκρισης περιβαλλοντικών όρων και υπαγωγής στη διαδικασία αδειοδότησης κρίθηκαν ακυρωτέες από το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο.
