Απορρίφθηκε με την υπ’ αριθ. 148/2018 απόφαση του Ε’ τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας αίτηση ακυρώσεως κατά της απόφασης 9485/8.3.2010 του Υπουργού Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής «Έγκριση Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου του Δήμου Επανομής( Ν. Θεσσαλονίκης)». Γνώμονα της απόρριψης αποτέλεσε το άρθρο 24 του Συντάγματος, από το οποίο προκύπτει, όπως κρίνεται παγίως, η σημασία της ορθολογικής χωροταξίας και πολεοδομίας για τη βέλτιστη ποιότητα ζωής των κατοίκων των πόλεων και των οικισμών της χώρας.
Πιο συγκεκριμένα, με βάση τις συνταγματικές διατάξεις, το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο (εφεξής ΓΠΣ) πρέπει να ανταποκρίνεται στις οικιστικές ανάγκες και στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Αυτό σημαίνει, ότι τόσο κατά την έγκριση όσο και κατά την τροποποίησή του πρέπει να συντείνει στην επίτευξη των γενικότερων αναπτυξιακών στόχων.Mόνο κατ’ εξαίρεση επιτρέπεται η θέσπιση, με ειδική αιτιολογία, ειδικότερων πολεοδομικών ρυθμίσεων. Περαιτέρω, η ανάγκη για δημιουργία νέων οικισμών είτε από συνεταιρισμούς, είτε από ιδιώτες ανακύπτει μόνο έπειτα από διεξαγωγή εμπεριστατωμένης έρευνας, που πιστοποιεί τον κορεσμό των υπαρχόντων οικισμών.
Στην υπό κρίση περίπτωση, οι μελέτες που εκπονήθηκαν οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι η ενδεικνυόμενη χρήση για την περιοχή «Μετόχι» ,στην οποία ο αιτών οικοδομικός συνεταιρισμός πρότεινε τη δημιουργία νέου οικισμού, είναι οι δραστηριότητες του πρωτογενούς τομέα.Αυτό προκύπτει από τη γεωμορφολογία του εδάφους καθώς και την απουσία δικτύου ύδρευσης, ενώ ουδεμία ανάγκη για δημιουργία νέας οικιστικής περιοχής εις βάρος της γεωργικής γης υφίσταται.
Όσον αφορά τον ισχυρισμό του αιτούντος οικοδομικού συνεταιρισμού περί πλημμελούς αιτιολογίας της προσβαλλόμενης απόφασης, αυτός απορρίφθηκε ως αβάσιμος, δεδομένου ότι ούτε στις ζώνες ΓΑ καθορίστηκαν περιοχές ειδικά ρυθμιζόμενης πολεοδόμησης (εφεξής ΠΕΡΠΟ), ενώ με τη μελέτη του ΓΠΣ διερευνήθηκε σε όλα τα στάδια κατάρτισής του η δυνατότητα ένταξης του οικοδομικού συνεταιρισμού σε ΠΕΡΠΟ. Απορριπτέος κρίθηκε, τέλος, ο ισχυρισμός σύμφωνα με τον οποίο η προσβαλλόμενη πράξη χαρακτηρίζεται ως αντιβαίνουσα στο άρθρο 14 του ν. 1561/1985 περί ενθάρρυνσης της αποκέντρωσης του πληθυσμού της Θεσσαλονίκης, δεδομένου ότι στόχος του συγκεκριμένου άρθρου είναι η ενίσχυση του πρωτογενούς τομέα και όχι η δημιουργία νέων οικισμών.
