Το ζήτημα της αρμοδιότητας των τμημάτων του Συμβουλίου της Επικρατείας( εφεξής ΣτΕ) επί εκδίκασης αιτήσεως ακυρώσεως κατά συναφών προσβαλλόμενων πράξεων, κρίθηκε με την υπ’ αριθ. 901/2018 απόφαση του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου. Στην υπό κρίση περίπτωση η κατατεθειμένη αίτηση ακυρώσεως είχε ως αίτημα την ακύρωση πλειόνων της μίας προσβαλλόμενων πράξεων, καθεμία από τις οποίες ανήκε στην αρμοδιότητα διαφορετικού τμήματος του ΣτΕ.
Πιο συγκεκριμένα το ΣτΕ κλήθηκε να αποφανθεί επί της νομιμότητας των εξής πράξεων : α) της από 07.02.2017 Κοινής Υπουργικής Απόφασης (ΚΥΑ) περί ίδρυσης στην Κω Προαναχωρησιακού Κέντρου Κράτησης Αλλοδαπών ( ΠΡΟΚΕΚΑ), β) της από 08.02.1017 πράξεως του Γενικού Γραμματέα Δημόσιας Τάξης του Υπουργείου Εσωτερικών περί δημοπράτησης του έργου κατασκευής του ανωτέρω ΠΡΟΚΕΚΑ, γ) της από 22.02.2017 πράξεως του Διευθυντή της Αστυνομίας Δωδεκανήσου περί προκήρυξης συνοπτικού διαγωνισμού για την προμήθεια μεταλλικών κλινών στο ως άνω ΠΡΟΚΕΚΑ, δ) της από 01.03.2017 πράξεως της Διεύθυνσης Τεχνικής Υποστήριξης του Αρχηγείου της Ελληνικής αστυνομίας περί χορήγησης έγκρισης και άδειας δόμησης του ανωτέρω ΠΡΟΚΕΚΑ και ε) της από 08.02.2017 πράξεως της αυτής διεύθυνσης της Ελληνικής Αστυνομίας περί υπαγωγής του συγκεκριμένου ΠΡΟΚΕΚΑ σε Πρότυπες Περιβαλλοντικές Δεσμεύσεις.
Είναι προφανές, ότι ,ανάλογα με τη φύση της, κάθε επιμέρους προσβαλλόμενη πράξη ανήκει στην αρμοδιότητα διαφορετικού Τμήματος του ΣτΕ. Στα πλαίσια ,όμως, της αρχής της οικονομίας της δίκης, η παρ. του άρθρου 14 το π.δ 18/1989, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 7 του ν. 2944/2001 και τροποποιήθηκε με το άρθρο 4 παρ. 4 του ν. 3900/2010, κατοχυρώνει τη δυνατότητα εκδίκασης περισσότερων προσβαλλόμενων πράξεων που ανήκουν σε διαφορετικά τμήματα του ΣτΕ, από το τμήμα που είναι αρμόδιο για τη χρονολογικά προγενέστερη πράξη.
Εν προκειμένω, ωστόσο, η Σύνθεση του Δικαστηρίου απεφάνθη ότι οι δ. και ε. προσβαλλόμενες πράξεις δεν είναι συναφείς με την α. προσβαλλόμενη πράξη, που είναι και χρονολογικά προγενέστερη , κρίνεται κατά συνέπεια σκόπιμη η αναβολή της υπόθεσης και ο χωρισμός του δικογράφου, προκειμένου να εκδικαστεί η κάθε προσβαλλόμενη πράξη από το αρμόδιο τμήμα στο οποίο εμπίπτει. Αξιοσημείωτη είναι ,τέλος, και η άποψη της μειοψηφίας, σύμφωνα με την οποία οι υπό κρίση προσβαλλόμενες πράξεις ουδόλως στερούνται συνάφειας, αφού κατατείνουν στην επίτευξη ενός ενιαίου σκοπού, δεδομένου μάλιστα και της ανάγκης διευθέτησης της προσφυγικής και μεταναστευτικής κρίσης.
