Το ζήτημα της υποχρέωσης της Διοίκησης να προβαίνει στην εξέταση αιτημάτων των πολιτών, που αφορούν στον επανακαθορισμό του αιγιαλού, απασχόλησε, ιδιαίτερα πρόσφατα, τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας. Ειδικότερα, με αφορμή αίτηση ακυρώσεως, κατά της σιωπηρής απόρριψης, εκ μέρους της Διοίκησης, υποβληθέντος αιτήματος για τον επανακαθορισμό αιγιαλού, εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 1798/2019 απόφαση του Ε΄ Τμήματος του ΣτΕ, με την οποία αναγνωρίστηκε και επιβεβαιώθηκε η υποχρέωση της Διοίκησης να εξετάζει τέτοιου είδους αιτήματα.
Πιο συγκεκριμένα, ερμηνεύοντας το ν. 2971/2001, περί αιγιαλού και παραλίας, το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο έκρινε ότι, εφόσον ζητείται, από ενδιαφερόμενο πολίτη, ο επανακαθορισμός αιγιαλού, παλαιού αιγιαλού ή παραλίας, που έχει καθορισθεί, κατά το παρελθόν, εσφαλμένως, κατά την άποψή του, η Διοίκηση οφείλει, κατ’ αρχήν, να επιλαμβάνεται του αιτήματος, υπό την προϋπόθεση ότι ο ενδιαφερόμενος προσκομίζει στην αρμόδια Κτηματική Υπηρεσία συγκεκριμένα, κρίσιμα στοιχεία, για την απόδειξη του σφάλματος, κατά τον αρχικό καθορισμό.
Στην περίπτωση αυτή, κατά την οποία ο αιτών προσκομίζει στοιχεία, τα οποία δεν είναι προδήλως απρόσφορα, για την επανεξέταση από την αρμόδια επιτροπή του ζητήματος του καθορισμού παλαιού αιγιαλού – αίτημα, στο οποίο αφορούσε η κρινόμενο υπόθεση – έγινε δεκτό από το ΣτΕ ότι η Διοίκηση υποχρεούται, κατ’ αρχήν, να εξετάζει το υποβληθέν αίτημα. Κατ’ ακολουθίαν, έγινε δεκτό ότι η παράλειψη της Διοίκησης να αποφανθεί επί αιτήσεως επανακαθορισμού των ορίων αιγιαλού, παλαιού αιγιαλού ή παραλίας, η οποία συνοδεύεται από σχετικά συγκεκριμένα στοιχεία, συνιστά παράλειψη οφειλόμενης ενεργείας, υποκείμενη σε αίτηση ακυρώσεως, οι δε πράξεις, με τις οποίες η Διοίκηση απορρίπτει, για οποιονδήποτε λόγο ή αρνείται να εξετάσει την αίτηση αυτή, έχουν εκτελεστό χαρακτήρα.
