Με τις διατάξεις του Κεφαλαίου Γ’ του σχεδίου νόμου «Εκσυγχρονισμός της Χωροταξικής και Περιβαλλοντικής νομοθεσίας» που αναμένεται να κατατεθεί άμεσα προς ψήφιση στη Βουλή, προτείνονται σημαντικές αλλαγές στη δόμηση εκτός σχεδίου σχεδίων πόλεως και ορίων οικισμών. Μία από τις βασικές κατευθύνσεις στο πεδίο αυτό είναι να αποθαρρυνθεί η δόμηση σε περιοχές, στις οποίες δεν υπάρχει κάποια μορφή σχεδιασμού χρήσεων γης ενώ, αντιθέτως, ενισχύεται η δόμηση σε περιοχές οργανωμένης υποδοχής βιομηχανικών και τουριστικών δραστηριοτήτων.
Η ανάγκη για μείωση των αρνητικών συνεπειών της άναρχης εκτός σχεδίου δόμησης είναι δεδομένη. Το σημείο διαφωνίας, όμως, εντοπίζεται στον τρόπο με τον οποίο αυτό θα επιδιωχθεί. Με το προωθούμενο σχέδιο νόμου καταργείται το βασικό χαρακτηριστικό της εκτός σχεδίου δόμησης, δηλαδή η αρτιότητα και οικοδομησιμότητα αγροτεμαχίων που μοναδική προϋπόθεση είχαν και έχουν μέχρι και σήμερα το ελάχιστο εμβαδόν των 4.000 τ.μ., ήτοι χωρίς καμία «υποχρέωση» για πρόσωπο σε δρόμο. Με το προτεινόμενο σχέδιο νόμου, αυτή η βασική πρόβλεψη καταργείται, εισάγοντας και την προϋπόθεση «προσώπου» 45 μ. σε δρόμους «Α» (όσον αφορά τις κατοικίες), οι οποίοι θα ορίζονται με προεδρικά διατάγματα.
Προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα προσαρμογής στο νέο καθεστώς, με τη μεταβατική διάταξη του άρθρου 34, παρ. 1 περ. γ’, προβλέπεται ότι για χρονικό διάστημα δύο ετών από την θέση σε ισχύ του νέου νόμου, θεωρούνται κατά παρέκκλιση άρτια και οικοδομήσιμα για την ανέγερση κατοικίας τα γήπεδα με ελάχιστο εμβαδόν 4000 τ.μ. που δημιουργήθηκαν από την 17η.10.1978 έως σήμερα. Η ρύθμιση αυτή εισάγει διάκριση μεταξύ των ακινήτων ανάλογα με το πότε αυτά δημιουργήθηκαν: από τα αγροτεμάχια με μόνη προϋπόθεση οικοδομησιμότητας το ελάχιστο εμβαδόν 4 στρεμμάτων, μόνον όσα έχουν δημιουργηθεί μετά τις 17.10.1978 θα μπορούν να κάνουν χρήση της διετούς μεταβατικής διάταξης που τα διατηρεί άρτια και οικοδομήσιμα.
Αυτός ακριβώς ο διαχωρισμός των ακινήτων που υιοθετείται καθιστά την εν λόγω μεταβατική ρύθμιση εξαιρετικά αμφιλεγόμενη ως προς τις συνέπειές της, γεννά δε ερωτήματα ως προς το εάν τελικά επιδιώκεται ο «περιορισμός» ή η πλήρης και ουσιαστική κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης.
