Σύμφωνα με ασφαλείς δημοσιογραφικές πληροφορίες, η διάσκεψη της Ολομελείας του ΣτΕ, με θέμα την εκδίκαση της αιτήσεως ακυρώσεως των Π. Θεοδωρόπουλου κλπ και, κατ’ επέκταση, τη συνταγματικότητα των διατάξεων του ν. 4178/2013 για την πολεοδομική “τακτοποίηση” αυθαιρέτων κτισμάτων και κατασκευών, πραγματοποιήθηκε προχθές.
Σύμφωνα, πάντοτε, με τις ίδιες πληροφορίες, οι διατάξεις του νέου νόμου κρίθηκαν συνταγματικές από μία πλειοψηφία των δικαστών του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, ενώ υπήρξε και ισχυρή μειοψηφία, η οποία επέμεινε στην υπεράσπιση τόσο της πάγιας νομολογίας του Δικαστηρίου, όσο και της προηγούμενης και πολύ πρόσφατης αποφάσεως της Ολομελείας του, που έκρινε, όπως είναι γνωστό, αντισυνταγματικές, ως αντικείμενες στις διατάξεις του άρθρου 24 παρ. 2 του Συντάγματος, τις διατάξεις του προγενέστερου νόμου 4014/2011.
Σε κάθε περίπτωση, μετά και την επικείμενη ψήφιση της τροπολογίας του ΥΠΕΚΑ, με την οποία απαγορεύεται, απολύτως, η ένταξη στις “ευεργετικές” διατάξεις του ν. 4178/2013 των ιδιοκτητών ακινήτων, των οποίων η οικοδομική άδεια ακυρώθηκε με αμετάκλητη δικαστική απόφαση, οι ιδιοκτήτες αυτοί χαρακτηρίζονται ως οι μεγάλοι ηττημένοι της πολύχρονης δικαστικής διαμάχης, σε σχέση με την επιχείρηση “τακτοποίησης” των αυθαιρέτων.
Τούτο συμβαίνει, διότι είναι προφανές ότι όλοι όσοι βρίσκονταν σε δικαστική διαμάχη με τους γείτονες ή τους περιοίκους τους και εφόσον οι τελευταίοι έχουν ή πρόκειται να επιτύχουν την έκδοση σε βάρος τους δικαστικής απόφασης, με την οποία η κατασκευή τους χαρακτηρίζεται ως αυθαίρετη, δεν μπορούν, πλέον, να ενταχθούν στο νόμο και να “τακτοποιήσουν” τα αυθαίρετά τους.
Επίσης, και όσοι τέτοιοι ιδιοκτήτες έχουν ήδη ενταχθεί στο νόμο 4178/2013 θα πρέπει να απενταχθούν, εφόσον οι αντίδικοί τους το επιδιώξουν, καταθέτοντας τη σχετική αίτηση στην αρμόδια Υπηρεσία Δόμησης.
Κλείνει, έτσι, ένας πολύχρονος κύκλος δικαστικών διενέξεων, στις οποίες διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο και το Δικηγορικό μας Γραφείο, το οποίο συνέταξε τις αιτήσεις ακυρώσεως της οικογένειας Θεοδωρίδη κατά του πρώτου και του δεύτερου νόμου περί “νομιμοποίησης” αυθαιρέτων.
Σημειώνεται ότι, η πρώτη αίτηση έγινε δεκτή από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου και οδήγησε στην έκδοση της περίφημης υπ’ αριθμ. 1141/2013 αποφάσεώς της, ενώ η δεύτερη αίτηση κατά του ν. 4178/2013 εκκρεμεί προς συζήτηση και ενδέχεται να συζητηθεί εντός του 2015, εάν και εφόσον οι αιτούντες δεν ικανοποιηθούν πλήρως από τις ενέργειες της αρμόδιας Πολεοδομίας του Δήμου Ηγουμενίτσας και την οριστική κατεδάφιση του αυθαιρέτου των αντιδίκων τους.
Τέλος, θα πρέπει να σημειωθεί ότι μεταξύ των ηττημένων της όλης αυτής υποθέσεως συγκαταλέγεται , δυστυχώς, και η πάγια, μέχρις πρότινος, νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η οποία οριοθετούσε μέχρι το 1983 τη δυνατότητα οποιασδήποτε επιχείρησης νομιμοποίησης αυθαιρέτων κτισμάτων και κατασκευών. Συγκεκριμένα, είναι γνωστό ότι τόσο η Ολομέλεια όσο και το Ε’ Τμήμα του Δικαστηρίου έκριναν, απολύτως ορθά και τεκμηριωμένα, κατά την προσωπική μας άποψη, ότι οποιαδήποτε επιχείρηση “μαζικής νομιμοποίησης” αυθαιρέτων, που ανεγέρθησαν μετά το νόμο “Τρίτση” και το 1983, νόθευε ανεπίτρεπτα τον πολεοδομικό σχεδιασμό, επιδείνωνε το οικιστικό περιβάλλον της χώρας και τους όρους διαβίωσης των κατοίκων της και ερχόταν σε πλήρη αντίθετη με τις συνταγματικές επιταγές του άρθρου 24 παρ. 2 του Συντάγματος.
Αναμένοντας το σκεπτικό και την αιτιολογία της νέας αποφάσεως της Ολομελείας του Δικαστηρίου, καθώς και την επιστημονική “αντιπαράθεση” μεταξύ πλειοψηφίας και μειοψηφίας, και υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι θα επιβεβαιωθούν οι προαναφερθείσες δημοσιογραφικές πληροφορίες, αισθανόμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι, που συμβάλλαμε αφενός στην πλήρη και απόλυτη δικαίωση των πελατών μας και αφετέρου στον εμπλουτισμό της καταξιωμένης νομολογίας του κορυφαίου, κατά γενική και αδιαμφισβήτητη επιστημονική κρίση, Δικαστηρίου της χώρα μας.
