Η έλλειψη δασικών χαρτών, καθώς και η περίπλοκη δασική νομοθεσία, έχουν ως αποτέλεσμα τη μη επαρκή προστασία των δασικών εκτάσεων.
Με γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (ΝΣΚ), που έγινε δεκτή, προ ημερών, από το Υπουργείο Περιβάλλοντος (ΥΠΑΠΕΝ πρώην ΥΠΕΚΑ), ακυρώνεται άδεια δόμησης, που εκδόθηκε πριν από 38 χρόνια, καθώς η προαναφερθείσα άδεια βασίστηκε σε ανίσχυρα, από νομικής άποψης, έγγραφα.
Αναλυτικότερα, η υπόθεση, επί της οποίας γνωμοδότησε το ΝΣΚ, αφορά σε χωριό της Μαλεσίνας στη Φθιώτιδα. Το 1976, ένας ιδιώτης είχε λάβει πληροφοριακό (κατά την άποψη του Δασαρχείου, δεδομένου ότι η διαδικασία χαρακτηρισμού εκτάσεων είναι διαφορετική) έγγραφο, σύμφωνα με το οποίο η έκταση, που κατείχε, είναι μη δασική. Με βάση το έγγραφο αυτό, εκδόθηκε άδεια δόμησης, το 1977, για την εγκατάσταση λυόμενου.
Αρκετά χρόνια αργότερα, η εταιρεία “Μεταλεία Αταλάντης” προέβη σε εξώδικη καταγγελία, υποστηρίζοντας ότι τα συγκεκριμένα 2 στρέμματα του ιδιώτη, ήταν τμήμα μεγαλύτερης έκτασης, η οποία κηρύχθηκε αναδασωτέα το 2009, από το Δασαρχείο Αταλάντης. Αποτέλεσμα των ανωτέρω, ήταν, το 2013, ο Διευθυντής Δασών Φθιώτιδας να ανακαλέσει το ”πληροφοριακό έγγραφο” του 1976 και, κατόπιν, και την άδεια δόμησης του 1977. Από τη μεριά τους, οι ιδιώτες προσέφυγαν κατά της απόφασης, επικαλούμενοι τόσο την αρχή της ίσης μεταχείρισης, όσο και απόφαση της Διεύθυνσης Δασών Φθιώτιδας, με την οποία είχε γίνει δεκτό ανάλογο ”πληροφοριακό έγγραφο”, με βάση το οποίο είχε κτιστεί στην περιοχή γηροκομείο, με άδεια δόμησης του 1979.
Η υπόθεση παραπέμφθηκε στη Διεύθυνση Προστασίας Δασών του Υπουργείου Περιβάλλοντος, το οποίο ζήτησε τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Όπως έκρινε το ΝΣΚ, με βάση τη νομοθεσία (ν. 998/1979, που τροποποιήθηκε με το ν. 3208/2003 και, πρόσφατα, με το ν. 4280/2014, η συνταγματικότητα του οποίου δεν έχει ακόμα κριθεί), οι βεβαιώσεις, που κάποτε εξέδιδαν τα δασαρχεία, δεν παράγουν έννομα αποτελέσματα και αποτελούν απλά πληροφοριακά έγγραφα. Σημειώνει δε, ότι η ανάκληση της άδειας δόμησης πρέπει να γίνεται σε εύλογο χρόνο, εκτός αν αυτό επιβάλλεται για λόγους δημοσίου συμφέροντος, όπως η προστασία του δάσους. Το ΝΣΚ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι εκτάσεις, που απώλεσαν το δασικό τους χαρακτήρα μετά το 1975 και πριν από το 1979, λόγω επεμβάσεων, που έλαβαν χώρα, με βάση διοικητική πράξη, δύνανται να χαρακτηρίζονται αναδασωτέες.
Αξίζει να σημειωθεί, τέλος, ότι με άλλη γνωμοδότηση, η οποία έγινε επίσης δεκτή από το Υπουργείο, το ΝΣΚ έκρινε υπέρ της προστασίας της νησίδας Κιτριανή στη Σίφνο, η οποία έχει χαρακτηριστεί δασική και διεκδικείται από το Δημόσιο και μία ξενοδοχειακή εταιρεία.
