Η υφιστάμενη Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου (ΖΟΕ) της Σαντορίνης δεν φαίνεται ικανή να προστατεύσει αποτελεσματικά το νησί από την ανεξέλεγκτη δόμηση. Ως παράδειγμα μπορεί, κατ’ αρχάς, να αναφερθεί η παραλία της “Βλυχάδας” πυο αποτελεί από τις πλέον διάσημες παραλίες της Σαντορίνης. Αυτό οφείλεται, κυρίως, στο ιδιαίτερο ανάγλυφο των ηφαιστειακών βράχων που την περιβάλουν. Η συγκεκριμένη παραλία παρέμεινε για δεκαετίες μακριά από την έντονη τουριστική ανάπτυξη του νησιού, με αποτέλεσμα να διατηρεί σχεδόν αναλλοίωτο τον χαρακτήρα της.
Τα τελευταία, ωστόσο, χρόνια, τέσσερις ξενοδοχειακές μονάδες δημιουργήθηκαν στην περιοχή. Δυστυχώς, η κατασκευή τους συνοδεύτηκε από σωρεία πολεοδομικών παραβάσεων. Συγκεκριμένα, μία από τις ιδιοκτήτριες των ξενοδοχειακών αυτών μονάδων ξεκίνησε παράνομες οικοδομικές εργασίες στην άκρη σχεδόν του γκρεμού, προκειμένου να αναγερθεί εκεί ένα υπόσκαφο κτίσμα 250 τ.μ., με ολοκληρωμένο τον φέροντα οργανισμό και ανοίγματα στην πρόσοψη του γεωλογικού σχηματισμού.
Η συγκεκριμένη οικοδομή, η οποία δεν συνοδεύεται από την αντίστοιχη γεωλογική μελέτη, βρίσκεται μέσα στη ζώνη των 150 μέτρων από τον αιγιαλό, εκεί όπου, σύμφωνα με τους όρους και περιορισμούς δόμησης της υφιστάμενης ΖΟΕ, απαγορεύεται κάθε δόμηση.
Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και το π.δ. του 2012, με το οποίο τροποποιήθηκε η προγενέστερη Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου (ΖΟΕ) του νησιού, με σκοπό την περαιτέρω αυστηροποίηση των όρων και περιορισμών δόμησης, δεν φαίνεται ότι είναι, τελικά, ικανή να προστατεύσει αποτελεσματικά το πολύτιμο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον του νησιού.
Σήμερα το 11% της Σαντορίνης είναι καλυμμένο από δόμηση, κάτι που μόνο με την Αττική μπορεί να συγκριθεί. Στο πλαίσιο αυτό, η θεσμοθέτηση αδόμητης ζώνης, σε απόσταση μέχρι και 500 μέτρων από παραλίες, όπως αυτή της “Βλυχάδας”, θα πρέπει να μελετηθεί σοβαρά ως ενδεχόμενο, ανάμεσα σε άλλες αποφάσεις και δράσεις που προορίζονται να προστατεύσουν το φυσικό κάλλος του νησιού, χάριν του οποίου αυτό κατατάσσεται ανάμεσα στις πρώτες θέσεις των παγκόσμιων τουριστικών προορισμών.
