Με την πρόσφατη υπ’ αριθ. 146/2018 απόφαση του Ε’ τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας έγινε δεκτό ότι εφ’ όσον η Διοίκηση θεωρήσει ότι μία περιοχή ή στοιχείο της φύσης συγκεντρώνει, κατ’ αρχήν, τις προϋποθέσεις για να τύχει προστασίας και κινήσει τη διαδικασία σύνταξης περιβαλλοντικής μελέτης, δεν επιτρέπεται η χορήγηση άδειας και έγκρισης για τη δόμηση και την εκτέλεση έργων ή την άσκηση δραστηριοτήτων που είναι δυνατόν να έχουν ουσιώδη επίδραση στα προς διατήρηση στοιχεία, πριν από την έκδοση του προεδρικού διατάγματος χαρακτηρισμού της περιοχής και καθορισμού των όρων προστασίας της.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ωστόσο, κρίθηκε ότι η επίμαχη έκταση κείται εκτός της περιοχής Natura 2000 και η μη έκδοση προεδρικού διατάγματος χαρακτηρισμού και οριοθέτησης της περιοχής και καθορισμού όρων και περιορισμών στις χρήσεις γης δεν αποτελεί πλημμέλεια των προσβαλλομένων πράξεων. Το γεγονός ότι η έκταση βρίσκεται εγγύτατα προς την προστατευόμενη περιοχή Natura δημιουργεί υποχρέωση αξιολόγησης των επιπτώσεων της δραστηριότητας στη διατήρηση και την ακεραιότητα της περιοχής, πράγμα που εν προκειμένω, όπως κρίθηκε, έχει εκτιμηθεί από την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων στην οποία στηρίζεται η απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων.
Περαιτέρω, κατά την ίδια απόφαση, η λειτουργία πρατηρίου υγρών καυσίμων θεωρείται δραστηριότητα χαμηλής όχλησης, αφού δεν περιλαμβάνεται στον πίνακα βιομηχανικών και βιοτεχνικών εγκαταστάσεων της ΚΥΑ 13727/724/2003 και δεν υπάγεται στις ρυθμίσεις του ν. 3325/2005. Συνεπώς, ορθώς έχει εκδοθεί η ΕΠΟ για τη λειτουργία του, συνεκτιμηθέντος και του χαρακτήρα της περιοχής και της ανάγκης διαφύλαξής της.
Αξίζει να σημειωθεί η κρίση του Δικαστηρίου επί των προβληθέντων λόγων ακύρωσης σχετικά με την ανάγκη ύπαρξης συνολικού χωροταξικού σχεδιασμού, ήτοι Εθνικού Χωροταξικού Πλαισίου και Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τη Βιομηχανία, προκειμένου να εγκριθούν οι περιβαλλοντικοί όροι για τις συγκεκριμένες δραστηριότητες στην περιοχή, μη αρκούντος του υφισταμένου Περιφερειακού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού. Σύμφωνα με τα κριθέντα από το Δικαστήριο, κατ’ αρχήν απαιτείται χωροταξικός σχεδιασμός για την εγκατάσταση βιομηχανικών ή βιοτεχνικών μονάδων, που από τη φύση της επάγεται οχλήσεις και για τις οικιστικές περιοχές και για το περιβάλλον. Όμως, εν προκειμένω, όπως έγινε δεκτό, το πρατήριο υγρών καυσίμων δεν αποτελεί βιομηχανία ή βιοτεχνία, αλλά δραστηριότητα χαμηλής όχλησης, ενώ και οι υπόλοιπες δραστηριότητες για τις οποίες έχουν εκδοθεί αποφάσεις ΕΠΟ στην περιοχή (καφενείο, κατάστημα) προφανώς δεν έχουν ουδεμία σχέση με βιομηχανία ή βιοτεχνία.
