Με την υπ’ αριθ. 1028/2017 απόφαση του Ε’ τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, που εκδόθηκε κατόπιν της άσκησης εφέσεως κατά της απόφασης της Προέδρου του Διοικητικού Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση ακυρώσεως της εκκαλούσας, κρίθηκε ότι η Διοίκηση έχει δέσμια αρμοδιότητα να κηρύξει κατεδαφιστέες τις κατασκευές, που διαπιστώνει ότι έχουν ανεγερθεί, χωρίς άδεια, σε εκτάσεις που φέρουν δασικό χαρακτήρα ή έχουν κηρυχθεί αναδασωτέες.
Περαιτέρω, έγινε δεκτό ότι η εφαρμογή της δασικής νομοθεσίας σε δάση και δασικές ή αναδασωτέες εκτάσεις δεν περιορίζεται σε όσες από αυτές είναι δημόσιες, αλλά καταλαμβάνει και εκείνες που είναι ιδιωτικές, σύμφωνα με όσα έχουν ήδη κριθεί νομολογιακά (ΣτΕ 5483/2012, 2610/2010, 1943/2008, 1307/2005, 3887/2004, κ.ά.).
Ακόμα, επιβεβαιώνεται ρητά από το δικαστήριο, εκείνο που έγινε δεκτό και πρωτοδίκως, ότι, δηλαδή, η ένταξη μιας έκτασης εντός των ορίων οικισμού δεν αναιρεί τον δασικό χαρακτήρα της έκτασης και, συνεπώς, δεν αποτελεί λόγο μη εφαρμογής της δασικής νομοθεσίας.
Τέλος, κρίνεται πως υφίσταται υποχρέωση κλήτευσης του κυρίου του αυθαίρετου κτίσματος, προκειμένου αυτός να εκθέσει τις απόψεις του.
