Οι υποθέσεις, που απασχόλησαν το Συμβούλιο της Επικρατείας πριν από έναν ακριβώς χρόνο, αναφορικά με τα υπερμεγέθη και πολυώροφα κτίρια κάτω και γύρω από την Ακρόπολη, λαμβάνουν, σήμερα πλέον, νέες και ευρύτερες διαστάσεις. Στις αποφάσεις, που εκδόθηκαν από το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο τον περασμένο Νοέμβριο, με τις οποίες ακυρώθηκαν οικοδομικές άδειες ξενοδοχείων, καθώς δεν είχαν λάβει την απαιτούμενη έγκριση του ΚΑΣ και του ΥΠΠΟΑ, προστέθηκαν, ιδιαίτερα, πρόσφατα, δύο ακόμη αποφάσεις του ΣτΕ. Αφορμή, αυτή τη φορά, υπήρξαν αιτήσεις ακυρώσεως κατά των αποφάσεων της Διοίκησης, με τις οποίες οι αυτές οικοδομικές άδειες ανακλήθηκαν, λόγω, ακριβώς, της έκδοσής τους χωρίς να προηγηθεί η διαδικασία γνωμοδότησης και χορήγησης έγκρισης – άδειας από το ΚΑΣ και το ΥΠΠΟΑ.

Οι δύο νέες αποφάσεις καθιστούν σαφές ότι τα κτίρια της περιοχής δεν θα πρέπει να ξεπερνούν τα 21 μέτρα, σε αντίθεση, μάλιστα, με τα 24 μέτρα, υπέρ των οποίων γνωμοδότησε πρόσφατα το ΚΑΣ. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το ΣτΕ παρακίνησε, ουσιαστικά, το ΥΠΕΝ, να προβεί σε τροποποίηση των διαταγμάτων, που ισχύουν στην περιοχή, προς την κατεύθυνση αυτή, ενώ παράλληλα, αναγνωρίστηκε, έστω και εμμέσως, ότι ο Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός δεν μπορεί να υπερισχύει των ειδικών κανόνων, που έχουν θεσπιστεί και ισχύουν σε ορισμένες περιοχές.

Στις νέες αποφάσεις του, το ΣτΕ μνημονεύει, μεταξύ άλλων, τις επανειλημμένες οχλήσεις της UNESCO, παρά τις οποίες το ΥΠΕΝ δεν προέβη σε επανεξέταση των όρων δόμησης στην περιοχή, με αποτέλεσμα την αποσπασματική μόνο και περιστασιακή αντιμετώπιση του ζητήματος, μέχρι και σήμερα. Τονίζει, επίσης, και ρητά πλέον διασαφηνίζει ότι στην περιοχή κάτω από την Ακρόπολη δεν τυγχάνουν εφαρμογής οι διατάξεις του Νέου Οικοδομικού Κανονισμού, αλλά αυτές του διατάγματος του 1955, με τις οποίες το ανώτατο ύψος των κτιρίων ανέρχεται στα 21 μέτρα.
Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο υποδεικνύει την ορθή κατεύθυνση για τον πολεοδομικό σχεδιασμό, επισημαίνοντας ότι ο γενικός κανόνας δεν μπορεί να υπερισχύει τον ειδικών πολεοδομικών διαταγμάτων. Και τούτο, ενόψει του γεγονότος ότι το άρθρο 24 του Συντάγματος επιβάλλει την πολεοδόμηση των οικισμών κατόπιν μελέτης των τοπικών συνθηκών και της φυσιογνωμίας κάθε περιοχής και με τη συμμετοχή του οικείου ΟΤΑ και των ενδιαφερόμενων πολιτών, με αποτέλεσμα να μην επιτρέπεται η με γενικές διατάξεις και χωρίς σχετική επιστημονική μελέτη κατάργηση, συλλήβδην, των ειδικών όρων δόμησης, που είχαν θεσπισθεί για κάθε περιοχή, με τήρηση των ανωτέρω εγγυήσεων.