Οι προβλέψεις του ΓΠΣ του Δήμου Πάρου που αφορούσαν σε επέκταση των υφιστάμενων οικισμών του νησιού κρίθηκαν παράνομες και ακυρώθηκαν για τον λόγο αυτό  από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ 164/2022).

Ειδικότερα, όπως έγινε δεκτό από το Ανώτατο Δικαστήριο, το Γ.Π.Σ, το οποίο εγκρίθηκε ήδη από το έτος 2012, δεν προέβλεπε  μόνο την επέκταση των ήδη υφισταμένων οικισμών,  αλλά και την οριοθέτηση εκείνων που δεν είχαν ακόμη οριοθετηθεί, λόγω της μεγάλης οικιστικής  και τουριστικής τους ανάπτυξης.

Περαιτέρω, το Δικαστήριο έκρινε ότι «η ανάγκη δημιουργίας νέων οικισμών με την επέκταση υφιστάμενων και την ένταξη σε σχέδιο νέων δεν τεκμηριώνεται νομίμως από την άποψη της ανάλυσης της υπάρχουσας κατάστασης του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος, των αναμενόμενων πληθυσμιακών μεγεθών και της φέρουσας ικανότητας του νησιού» ενώ συνεχίζει αναφέροντας ότι «δεν αναλύεται στη μελέτη (σ.σ. του ΓΠΣ) η σημασία του φυσικού και του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος της Πάρου».

Η τελευταία αυτή σκέψη κάνει αναφορά στο πλέγμα των διαδοχικών προστατευτικών ρυθμίσεων, όπως η από το  1969 ρύθμιση «χάριν της διατηρήσεως του φυσικού κάλλους του τοπίου και της προστασίας του παλιού γραφικού οικισμού της Ναούσης εκ των ανελέγκτως ανεγειρομένων ακαλαίσθητων οικοδομών», ο από το 1975 χαρακτηρισμός όλου του νησιού ως τόπου ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, ο χαρακτηρισμός πλήθους οικισμών ως παραδοσιακών το 1978 και 1985 και ο καθορισμός της ζώνης οικιστικού ελέγχου στην περιοχή Κολυμπήθρες Νάουσας το 1988.

Ακόμη, γίνεται δεκτό ότι «τεκμηριώνεται ανεπαρκώς ο υπέρογκος αριθμός των εποχικών κατοίκων που αποτελεί βασικό λόγο της επιχειρούμενης επέκτασης, ιδίως ο αριθμός των παραθεριστών/χρηστών β΄ κατοικίας, ο οποίος παρουσιάζει αύξηση 62,5%. Η εν λόγω αύξηση αποδίδεται στην “αναμενόμενη” ανέγερση νέων παραθεριστικών κατοικιών, πλην οι επιπτώσεις της εκθετικής αυτής αύξησης των παραθεριστικών κατοικιών στο φυσικό και στο ανθρωπογενές περιβάλλον δεν αξιολογούνται στη μελέτη όπως έπρεπε και αντιστρατεύεται τον στόχο της ανάσχεσης της δόμησης», καταλήγοντας ότι: «Δεν συνιστούν ζωτική ανάγκη που να δικαιολογεί τη δημιουργία νέων οικισμών οι “πιέσεις οικιστικής ανάπτυξης”ενδιαφερομένων για την οικοδομική εκμετάλλευση νέων εκτάσεων εντός και εκτός οικισμών, διότι ιδιωτικά συμφέροντα μόνο επικουρικώς λαμβάνονται υπόψη κατά τη θέσπιση χωροταξικών και πολεοδομικών ρυθμίσεων».

Με το σκεπτικό που προαναφέρθηκε, το Δικαστήριο ακύρωσε το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο της Πάρου, κατά το μέρος που αφορούσε  στην επέκταση των οικισμών της Παροικιάς, της Νάουσας και των Λευκών/Κώστου .