Κοινή προσφυγή της Ελλάδας και της εταιρείας “Ελληνικός Χρυσός”, ασκήθηκε κατά της αρχικώς καταδικαστικής απόφασης του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ),κρίνοντας πως η παραχώρηση το 2003 της μεταλλευτικής εκμετάλλευσης στη Χαλκιδική, έναντι πολύ χαμηλού τιμήματος και η απαλλαγή της από την υποχρέωση καταβολής φόρου αποτελούν εξ ‘ορισμού παράνομη επιδότηση . Συγκεκριμένα ,αναθεωρώντας τα γεγονότα τα μεταλλεία της Κασσάνδρας είχαν πωληθεί το 1995 έναντι διαγωνισμού στη εταιρεία TVX Hellas έναντι του ποσού των 39,8 δισεκατομμυρίων ευρώ και μεταβιβάστηκαν τον ίδιο χρόνο από την TVX Hellas στο Ελληνικό Δημόσιο έναντι 11 εκατομμυρίων ευρώ τα οποία και μεταπωλήθηκαν με την ίδια αξία χωρίς καμία προηγηθείσα εκτίμηση στην Ελληνικός Χρυσός . Εξέλιπε, δε ,οποιαδήποτε διαδικασία ανοικτού διαγωνισμού και κρίση για τα στοιχεία του ενεργητικού της.
Η Ελλάδα , παραπέμφθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Ε.Ε.) στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) και το 2011, με την απόφαση C 1006 , υπήρξε καταδικαστική κρίση του με την αιτιολογία ότι ενίσχυσε παράνομα την εταιρεία με 15,34 εκατομμύρια ευρώ .Αυτό στηρίχθηκε στο γεγονός, πως παραχωρήθηκε η μεταλλευτική έκταση σε τιμή χαμηλότερη από την πραγματική αγοραία αξία και στο ότι υπήρξε απαλλαγή από φόρους. Το Ελληνικό Δημόσιο προσέφυγε ,έτσι , από κοινού με την εταιρεία ενάντια στην απόφαση και η κοινή προσφυγή τους απορρίφθηκε στις 9 Δεκεμβρίου του 2015. Από την πλευρά των ελληνικών αρχών , υποστηρίχθηκε, πως το εν λόγω μέτρο αποσκοπούσε στην ευχερή εξεύρεση ιδιοκτήτη που θα διατηρούσε σε λειτουργία τα μεταλλεία ώστε να υπάρξει σχετική προστασία της απασχόλησης, με την διατήρηση των θέσεων εργασίας, και του περιβάλλοντος. Επιπροσθέτως, τονίστηκε ιδιαίτερα η ανάγκη , για την δημιουργία κινήτρου όσον αφορά στους ενδεχόμενους αγοραστές ,καθώς η αξία των μεταλλείων ήταν αρνητική .
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (ΔΕΕ) στην ανακοίνωση την οποία εξέδωσε, επισημαίνει , πως η Ελλάδα εσφαλμένα υποστήριξε ότι η απαίτηση ανάκτησης 15,34 εκατομμύρια ευρώ κινδυνεύει να αναστείλει μια άμεση επένδυση αξίας 850 εκατομμυρίων ευρώ ,περιορίζοντας έτσι αντί να τονώσει, την οικονομική ανάπτυξη και τον ανταγωνισμό ,σε μια περίοδο μείζονος οικονομικής κρίσης για τη χώρα καθώς η ενίσχυση δεν χορηγήθηκε ούτε για επενδύσεις περιφερειακού χαρακτήρα μήτε για την προστασία του περιβάλλοντος μήτε για την απασχόληση. Επιπροσθέτως, τονίζεται πως η Ελλάδα με την παρέμβαση της στην επίμαχη αγοραπωλησία , δεν περιόρισε τις απώλειες που θα είχαν προκύψει από την πλήρη παύση της λειτουργίας των μεταλλείων της Κασσάνδρας. Έτσι σύμφωνα με την κρίση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (ΔΕΕ), η απόφαση που έλαβε το Ελληνικό Δημόσιο να πουλήσει τα μεταλλεία σε χαμηλή τιμή ,ζημίωσε τον κρατικό προϋπολογισμό ,παρέχοντας ταυτόχρονα πλεονέκτημα στην εταιρεία Ελληνικός Χρυσός έναντι των ανταγωνιστών της.
