Με την υπ’ αριθμ. 4294/2015 απόφασή του, το Ε΄ Τμήμα του ΣτΕ ακύρωσε εν μέρει την παράγραφο 35 του άρθρου 3 του από 20.2.2003 προεδρικού διατάγματος (Δ΄ 199), με το οποίο καθορίσθηκαν χρήσεις γης και όροι και περιορισμοί δόμησης στην εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισμών προυφιστάμενων του έτους 1923 ευρύτερη περιοχή των Μεσογείων, η οποία αναφέρεται ρητώς στην Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου του Νομού Αττικής.
Ειδικότερα, θα πρέπει να αναφερθεί ότι, όπως έγινε δεκτό από το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, η προαναφερθείσα διάταξη του άρθρου 3 παρ. 35 του προαναφερθέντος διατάγματος (Δ΄199/2003), δεν τέθηκε νομίμως, δεδομένου ότι σε αυτήν δεν καθορίζεται ένα εύλογο χρονικό όριο εντός του οποίου θα πρέπει να επιχειρηθεί η μετεγκατάσταση των βιομηχανιών που λειτουργούν σε περιοχές για τις οποίες, σύμφωνα με τις διατάξεις του ιδίου πάντα π.δ., δεν προβλέπεται πλέον η συγκεκριμένη χρήση, χωρίς, μάλιστα, να προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου ότι εξετάστηκε εάν η συνέχισή της εις το διηνεκές, με τα δεδομένα της συγκεκριμένης περιοχής, είναι, τελικά, σύμφωνη προς τις συνταγματικές αρχές του άρθρου 24 παρ. 2 του Συντάγματος και συμβατή προς το σκοπό, στον οποίο αποβλέπει το θεσπιζόμενο με το συγκεκριμένο διάταγμα πολεοδομικό καθεστώς. (βλ. σχετικά με τη Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου του Ν. Αττικής και την ΣτΕ 3179/2009 7μ.).
