Η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας ζήτησε, με την από 15.2.2019 αίτησή της, την ακύρωση της αναθεώρησης του Περιφερειακού Χωροταξικού Πλαισίου (ΠΧΠ) της Στερεάς Ελλάδας (ΑΑΠ 299/2018). Με αφορμή την προαναφερθείσα αίτηση ακυρώσεως, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ 176/2021 Ολομ.) έκρινε, κατ’ αρχάς, ότι τα Περιφερειακά Χωροταξικά Πλαίσια (ΠΧΠ) αποτελούν, κατά το σύστημα του ν. 4447/2016, στρατηγικό χωρικό σχεδιασμό και περιλαμβάνουν αφενός επιλογές στρατηγικού χαρακτήρα και αφετέρου ειδικότερες ρυθμίσεις που συνδέονται με τα προγράμματα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης.
Κρίθηκε, περαιτέρω, ότι τόσο οι γενικές κατευθύνσεις που περιέχονται στα περιφερειακά πλαίσια, αν και καταλείπουν ευρύτατη ευχέρεια κατά την εφαρμογή τους από τα αρμόδια όργανα της διοίκησης, όσο και οι ειδικότερες ρυθμίσεις των περιφερειακών πλαισίων, αναπτύσσουν νομική δεσμευτικότητα. Κατά συνέπεια, οι ειδικότερες αυτές ρυθμίσεις των περιφερειακών πλαισίων , επαγόμενες έννομες συνέπειες, υπόκεινται σε προσβολή με αίτηση ακυρώσεως (βλ. επίσης και τις ΣτΕ 3077/2015, 1422/2013 και 4785/2013).
Στο πλαίσιο αυτό, έγινε, επίσης, δεκτό ότι η αναφορά σε “περιοχές αποκλειστικής μεταλλευτικής δραστηριότητας” τίθεται ως στρατηγική κατεύθυνση, η οποία θα λάβει χώρα σε επίπεδο υποκείμενου σχεδιασμού, συγκεκριμενοποιούμενη σε επίπεδο περιβαλλοντικού σχεδιασμού, μέσω της έγκρισης περιβαλλοντικών όρων. Το δε επιτρεπτό της ασκήσεως μεταλλευτικής δραστηριότητας στις περιοχές αυτές θα κριθεί, εντέλει, στο πλαίσιο της περιβαλλοντικής αδειοδοτήσεως, βάσει των νομικών καθεστώτων προστασίας των περιοχών (Natura, δασικών, αρχαιολογικών κλπ) που θα καθορισθούν στο μέλλον, καθώς και των εκάστοτε απαιτήσεων της προστασίας του περιβάλλοντος.
Κρίθηκε, τέλος, ότι με το προσβαλλόμενο ΠΧΠ δεν προκύπτει χωροθέτηση αιολικών πάρκων, αλλά καθορίζονται, απλώς, οι προτεινόμενες περιοχές για αιολικά πάρκα, κατ’ εκτίμηση, αφενός του σημαντικού αιολικού δυναμικού της περιοχής του ν. Φωκίδας και αφετέρου των ήδη υπαρχουσών τεχνικών υποδομών για τη λειτουργία τους.
Κατά συνέπεια, ο σχετικός λόγος ακυρώσεως, όπως αυτός προβλήθηκε, χωρίς, δηλαδή, να προσάπτεται συγκεκριμένη πλημμέλεια στις ρυθμίσεις της προσβαλλόμενης πράξης, ανεξαρτήτως της αοριστίας του, κρίθηκε απορριπτέος ως αβάσιμος. Η δε αμφισβήτηση της νομιμότητας μελλοντικών αδειών για την εγκατάσταση αιολικών πάρκων εντός των προτεινόμενων περιοχών θα εξεταστεί κατά τη διαδικασία έκδοσης και έγκρισης των αδειών αυτών.
