Στα πλαίσια της Οδηγίας 2000/60/ΕΕ για τα νερά, όπως αυτή ενσωματώθηκε στο εθνικό δίκαιο με τον ν.3199/2003, αναρτήθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης η Απόφαση 135275/2017 της Εθνικής Επιτροπής Υδάτων (ΦΕΚ Β 1751/22-05-2017), με θέμα την ‘’Έγκριση γενικών κανόνων κοστολόγησης και τιμολόγησης υπηρεσιών ύδατος. Μέθοδος και διαδικασίες για την ανάκτηση κόστους των υπηρεσιών ύδατος στις διάφορες χρήσεις του’’.
Σκοπός της προαναφερθείσας Κοινής Υπουργικής Αποφάσεως είναι η έγκριση γενικών κανόνων κοστολόγησης και τιμολόγησης των υπηρεσιών ύδατος για διάφορες χρήσεις, καθώς και η έγκριση κανόνων και μέτρων βελτίωσης των υπηρεσιών αυτών.
Προβλέπεται, επίσης, και ο καθορισμός των διαδικασιών και της μεθόδου ανάκτησης του κόστους των υπηρεσιών αυτών. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, λαμβάνεται υπόψη το περιβαλλοντικό κόστος και το κόστος υδατικού πόρου, ώστε να επιτυγχάνεται η βιώσιμη χρήση και η βελτίωση της κατάστασης των υδάτων.
Οι κανόνες κοστολόγησης και τιμολόγησης αφορούν όλες τις χρήσεις νερού όπως το νερό ανθρώπινης κατανάλωσης (ύδρευσης) και το νερό για αγροτική χρήση (άρδευσης). Οι δύο αυτοί αποτελούν τους κύριους τομείς που καλύπτει η Απόφαση 135275/2017, η οποία όμως δεν εφαρμόζεται στις υπηρεσίες ύδατος για παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας από εσωτερικά επιφανειακά ύδατα και στις απολήψεις ύδατος από πηγάδια/φρέατα, εκτός των απολήψεων από γεωτρήσεις.
Όσον αφορά στο νερό ύδρευσης, αυτό αναγνωρίζεται ως φυσικός πόρος που πρέπει να προστατευθεί. Στην κατεύθυνση αυτή, οι πολίτες που θα εφαρμόζουν πρακτικές ορθολογικής διαχείρισης υδάτων, δεν θα επιβαρύνονται με περιβαλλοντικά τέλη. Η τιμολογιακή πολιτική θα πρέπει να εξασφαλίζει την επαρκή ανάκτηση του κόστους, όπως και τη μακροχρόνια βιωσιμότητα των επενδύσεων στον αστικό κύκλο, δηλαδή των δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης, εντός των οικισμών.
Σχετικά με το νερό αγροτικής χρήσης, λαμβάνεται, τέλος, υπόψη ότι το νερό είναι φυσικός πόρος και βασικό εργαλείο του πρωτογενούς τομέα, ο οποίος αναγνωρίζεται ως κύριος πυλώνας ανάπτυξης για την χώρα.
Στα πλαίσια της ως άνω κοστολόγησης και τιμολόγησης, στην πρώτη κλίμακα αντιστοιχούν οι βασικές ανάγκες διαβίωσης με σχεδόν μηδενική επιβάρυνση προς τους καταναλωτές.
