Σταθμός για την προστασία του περιβάλλοντος στην Ελλάδα και αφετηρία για οικολογικά και κοινωνικά βιώσιμες γεωργικές πολιτικές και πρακτικές χαρακτηρίζεται από το σύνολο των αιτούντων – οικολογικών οργανώσεων της χώρας η απόφαση 26/2014 της Ολομελείας του ΣτΕ, με την οποία, ύστερα από είκοσι και πλέον έτη, ακυρώθηκαν οι περιβαλλοντικοί όροι για την εκτροπή του Αχελώου.
Συγκεκριμένα, το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο έκρινε πως ο μέχρι σήμερα σχεδιασμός του έργου αντιβαίνει ευθέως στην αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης, καθώς αντίκειται σε πλήθος νομοθετικών κειμένων και ειδικότερα, στο άρθρο 24 του Συντάγματος για την προστασία του περιβάλλοντος, σε σειρά Οδηγιών της Ε.Ε για τα ύδατα, την εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων και τους οικοτόπους και στη Σύμβαση της Γρανάδας για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Σύμφωνα, ωστόσο, με τις πέντε οργανώσεις που είχαν προσφύγει – τη WWF Ελλάς, την Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, την Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, την Ορνιθολογική και το Δίκτυο Μεσόγειος SOS – με τη νέα ακυρωτική απόφαση γεννώνται πολλά ζητήματα, τα κυριότερα από τα οποία αφορούν τη νομιμότητα των αποφάσεων, που ετοιμάζονται για έγκριση στα έργα εκτροπής, την αποκατάσταση της περιοχής από τις ζημίες που έχει υποστεί μέχρι σήμερα, λόγω των έργων, αλλά και την ανάγκη λογοδοσίας των υπεύθυνων για την κατασπατάληση δημόσιου χρήματος από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 μέχρι και σήμερα.
Σε προσεχή δημοσίευση, θα αναφερθούμε εκτενέστερα και διεξοδικά στο περιεχόμενο και τις κρίσεις της πολύ σημαντικής αυτής αποφάσεως του Συμβουλίου της Επικρατείας.
